Dr Olga Luković Pjanović: Život i delo jedne neustrašive istoričarke i lingvistkinje
Autor: Glas javnosti
Dr Olga Luković Pjanović, profesor i autor opsežnog istraživanja o srpskim korenima, postala je sinonim za hrabrost i posvećenost nauci.
Njena knjiga „Srbi, narod najstariji“ predstavlja sveobuhvatan prikaz potisnute srpske istorije, kroz prizmu istraživanja koje je trajalo više od 28 godina. U ovoj knjizi, koju je napisala nakon temeljne obrade dokumentacije iz Nacionalne biblioteke u Parizu, Luković Pjanović nudi odgovore na ključna pitanja o poreklu Srba, srpskom jeziku i njegovom mestu u globalnoj jezičkoj istoriji.
Knjiga „Srbi, narod najstariji“ postavlja pitanje gde se nalaze koreni srpskog naroda. Kroz detaljnu analizu, profesor Pjanović objašnjava kako su se srpska imena, toponimi i reke sa srpskim nazivima protezali širom zapadne Evrope. Takođe, razmatra etimološke izvore reči „Srbin“, koja se pominje čak i u drevnim indijskim Vedama. Pitanje o tome koji je jezik najbliži pra-jeziku (indoevropskom) iz kojeg su se razvili naši savremeni jezici, posebno je ključno za autorovu studiju. Ona se poziva na rad mnogih međunarodnih naučnika i tvrdi da je srpski jezik najbliži tom drevnom jeziku, što je otkriće koje je dugo bilo zanemareno.
Njeno istraživanje ne završava samo na lingvistici, već i na analizama istorijskih izvora i teorija. Posebnu pažnju posvećuje teorijama srpskih i svetskih naučnika čiji radovi, prema njenim rečima, nisu dostupni ni u posebnim fondovima Narodne biblioteke Republike Srbije. Životno delo Olge Luković Pjanović postalo je ključni doprinos razumevanju istorije i kulture Srba.
Olga Luković Pjanović rođena je 1920. godine u Guči. Njena rana životna iskustva pokazivala su njenu izuzetnu intelektualnu sposobnost. Sa samo osam godina recitovala je pesme od 50 strofa, a bila je i najbolji đak gimnazije u Čačku. Nakon toga je primljena u dom kraljice Marije u Beogradu. Tokom Drugog svetskog rata, bila je u logoru u Nemačkoj, ali je preživela zahvaljujući pomoći jednog nesrećnog Srbina, koji joj je slao kosti od krompira.
Posle rata radila je kao spiker na Radio Zagrebu, gde je diplomirala klasike, a potom se udala za dr. Bratojluba Klačića. Po njegovoj smrti, suočena sa teškim prijetnjama, napustila je Jugoslaviju. Šezdesetih godina, olakšanje je pronašla u Parizu, gde je obavljala razne poslove, dok je istraživala korene srpskog naroda i srpski jezik. Doktorirala je 1969. godine na Sorboni sa tezom o pravdi kod Eshila i Sofokla.
Nastavila je da se bavi proučavanjem srpske istorije, a njeno istraživanje i rad u Parizu učinili su je poznatom širom sveta. Pored toga, Luković Pjanović je bila poliglota, govoreći devet jezika. Posle šokantnog moždanog udara 1987. godine, doktor Pjanović se povukla iz javnog života, ali se uz pomoć svoje sestre i velike podrške srpske zajednice u Parizu, oporavila i nastavila svoj rad.
Profesor Pjanović je preminula 1. aprila 1998. godine u Beogradu, ali njeno nasleđe živi kroz njeno delo. Njene knjige, radovi i istraživanja danas predstavljaju nezamjenjiv izvor za sve one koji žele da razumeju dublje korene srpske kulture, jezika i istorije.
Knjiga „Srbi, narod najstariji“ ostaje ključni doprinos u proučavanju srpske istorije, kao i sveobuhvatan pogled na prošlost naroda, koji je kroz vekove bio središte mnogih istorijskih zbivanja, ali i često zaboravljen i zapostavljen.
Ova knjiga i njen rad otvaraju vrata razumevanja, poštovanja i ponosa na našu tradiciju i prošlost.
Glas javnosti/ Duh starih srba
SKINI APLIKACIJU
