Kulturo, eve me! Trube sirene, narod pobesneo, gazi po ulicama, psuje i pljuje: Beograd kao jazbina tasmanijskih đavola
Autor: Glas javnosti
Život u Beogradu je postao previše stresan, sa tim se uglavnom slažu svi njegovi stanovnici, osim onih koji gradom krstare u besnim džipovima a vreme provode u tržnim centrima.
Gusto naseljen grad obično znači veliki saobraćaj, dugotrajne gužve, kao i visoke emisije štetnih gasova, dok putovanje na posao ili do drugih odredišta traje duže. Veća koncentracija ljudi dovodi do povećane buke, što uzrokuje stres i smanjuje kvalitet života. Zvuci saobraćaja, građevinskih radova i opšteg meteža mogu ometati mirnu atmosferu. A svima kojima to ne smeta je posvećen ovaj post koji se širi društvenim mrežama, i koji prenosimo u celosti. Tekst je snažna i emotivna kritiku savremenog društva, naročito urbanog života u Beogradu.
Autor koristi hiperbolu i provokativan je u izrazu, kako bi stvorio sliku frustracije zbog postojanja kulturnih, socijalnih i infrastrukturnih problema u gradu. Autorov stil je vrlo kolokvijalan, sa snažnim, ponekad vulgarim izrazima, što dodatno pojačava ton kritike. Korišćenje metafora i ekstremnih poređenja, poput "brlog tasmanijskih đavola", ima za cilj da stvori jaku emotivnu reakciju kod čitaoca i da prenese osećaj haosa i disfunkcionalnosti. Naravno, ovi opisi su preterani i mogu biti podložni kritici zbog generalizovanja, ali svakako osvetljavaju delove društva koji često ostaju nevidljivi u medijima i javnom diskursu.
O životu i današnjem Beogradu, autor sa nadimkoom Alimpije beogradski kaže:
"Živeti pored šoping mola u današnjem Beogradu sa sobom nosi svakodnevno svedočenje divljanju i izdrkavanju raznih degenerika u idiotskoj borbi za parking mesto. To treba istražiti sa stanovišta struke. Pola Belvila ima tikove od sirena i galame. Narod nam pobesneo, izdebilisao se, mutava nevaspitana i podivljala rulja koja se gazi po ulicama, prlja, psuje i galami. Baštinici sveprožimajuće filozofije debelog creva okupljaju se samo po tržnim centrima, kvavih očiju, grabeći se za parking i krpe na popustima. Svakog dana po jedna tuča, leže na sirenama non-stop, prepadaju decu po pešačkim prelazima...Kad ih vidiš kako izgledaju, rekao bi, sekretarijat britanskog parlamenta, na njima pet hiljada evra garderobe. Dok ne progovore i zagalame i pljunu nekom na šoferku. Beograd je danas, na skali pristojnosti satnovništva, negde u rangu otprilike sa brlogom tasmanijskih đavola, gusarskim selom na Jamajci iz 17. veka, kampom Odoakarove vojske prilikom opsade Rima i Atilinim šatrama. U poređenju sa beogradskim japijima i Instagram mamama iz besnih džipova, ekipa na
Grmečkoj koridi izgleda kao sveštenstvo u Artemidinom hramu u efesu".
Autor se žestoko osvrće na društvene norme, koristeći izraze kao što su "divljanje", "degenerici", i "mutava nevaspitana rulja", što upućuje na njegovu kritiku nedostatka poštovanja, kulture i manira među ljudima. Ponašanje koje opisuje može biti doživljeno kao rezultat brzog i haotičnog urbanog života, gde ljudska agresija i netolerancija postaju sve učestaliji.
Kao zaključak, ovaj tekst se može sagledati kao oštar poziv na razmišljanje o tome kako urbani razvoj i društvene promene utiču na mentalitet i ponašanje ljudi. Autor u velikoj meri koristi hiperbolu kako bi izazvao snažnu reakciju, naglašavajući frustracije koje mnogi osećaju prema svakodnevnim problemima u Beogradu. Iako stil pisanja može biti shvaćen kao preteran i polarizujuć, on zapravo osvetljava ozbiljna pitanja koja se tiču urbanizacije, društvenih vrednosti, i emocionalne i socijalne disonance unutar gradskih sredina.
Pitanja poput agresivnosti, nedostatka poštovanja, nesigurnosti u saobraćaju i smanjenja životnog prostora ne treba zanemariti. Ovaj tekst zapravo postavlja izazov za sve nas – kako izgraditi gradove koji neće biti samo mesta za fizički život, već i prostori za dostojanstven, human i zdrav život, gde se kultura i poštovanje međusobnih granica ponovo stavlja u prvi plan. Problemi koje autor iznosi mogu biti simbolični za veće izazove sa kojima se suočava društvo, i pozivaju na refleksiju o tome kako se možemo vratiti osnovnim ljudskim vrednostima, čak i u svetu brzih promena i komercijalizacije.
Glas javnosti/Aimpije beogradski
BONUS VIDEO
SKINI APLIKACIJU
POVEZANE VESTI
KOMENTAR
