LAŽIRANJE ISTORIJE I MANIPULACIJA ISTORIJSKIM ČINJENICAMA: Ovo je sve što treba da znate o kralju Stefanu Tvrtku I Kotromaniću

Bosanskohercegovački muslimani spremaju se da usred Sarajeva podignu spomenik jednom hrišćanskom vladaru, kralju Stefanu Tvrtku I Kotromaniću, koji je kraljevsko dostojanstvo dobio po obredu krunisanja srpskih vladara iz dinastije Nemanjića.

Najvećem srednjovekovnom bosanskom vladaru, na Mitrovdan, 16. oktobra po starom julijanskom, ili 8. novembra po novom gregorijanskom kalendaru 1377. godine, kraljevsku krunu na glavu stavio je mileševski Mitropolit, arhijerej Srpske crkve.

Krunisanje je obavljeno u tada najznačajnijoj srpskoj svetinji nad moštima Svetoga Save. Kralj je tada dobio „sugubi venac“, dvostruku krunu, srpsku i bosansku. Činom krunisanja novi kralj postao je, u neku ruku, i svešteno lice Srpske crkve. Prvi kralj iz dinastije Kotromanića, pozivajući se na nemanjićko poreklo, svom imenu tada je dodao i ime Stefan, jer to ime nosili su svi vladari iz dinastije Nemanjića.

Od tog Mitrovdana titula kralja Stefana Tvrtka glasila je „po milosti Božijoj kralj Srbljem, Bosni i Pomorju i Zapadnim stranama“.

UPOTREBA VLADARA

Nije prvi put da se zbog dnevnopolitičkih potreba pokreću seni i dira u prah kralja Stefana Tvrtka I Kotromanića, da se preispituje i menja njegovo narodnosno poreklo, da se preispituje i menja hrišćanska vera koju je ispovedao, da se, posle prećutkivanja davno utvrđenih činjenica, izmišljaju dokazi kojima se traži uporište u srednjovekovnoj bosanskoj istoriji za pravo na vladavinu Bosnom i Hercegovinom.

Takve korake preduzimala je i Austrougarska. Manipulacije istorijskim činjenicama, čini nam se, bile su povod i akademiku Nikoli Radojčiću da se pozabavi krunisanjem kralja Stefana Tvrtka I, da na osnovu crkvenog obreda krunisanja obavljenog 1377. godine u Mileševi odredi ime naroda iz kojega je ovaj vladar ponikao i kojem je pripadao i veru koju je ispovedao.
Rezultate istraživanja, obavljenog na osnovu obimne građe na slavenosrpskom, grčkom, latinskom i još nekim svetskim jezicima, objavio je u radu „Obred krunisanja bosanskoga kralja Tvrtka I, prilog istoriji krunisanja srpskih vladara u srednjem veku“ koji je 1948. godine objavila Srpska akademija nauka.
Dragoceni rad akademika Nikole Radojčića, kao reflektor, osvetljava šta se u Mileševi zbivalo na Mitrovdan pre 636 godina.

USIJANA PRIČA I PRESEDAN

U opširnoj i poprilično usijanoj priči kojom se među bosanskohercegovačkim muslimanima stvara političko raspoloženje za podizanje spomenika „Tvrtku I kralju Bosne“ nema ni pomena o tome da je najveći srednjovekovni bosanski vladar krunisan u Mileševi, da ga je krunisao Mitropolit Srpske crkve, da je svome kraljevskom imenu dodao srpsko vladarsko ime Stefan, i da je u njegovoj kraljevskoj tituli na prvom mestu stajalo „kralj Srbije“.

Iz istorijske magle koju su stvarali novi eksperti za istoriju Balkana i Srbije a koje je angažovao Haški tribunal, u novoj istorijskoj verziji stari bosanski kralj trebalo bi da iskoči iz davnine i da se isprsi na glavnom sarajevskom trgu kao muslimanski ratnik iz poslednjeg versko-građanskog rata 1992 – 1995 godine, sa isturenim štitom-amblemom koji je krasio ratne zastave Armije Bosne i Hercegovine čiji je vrhovni komandant bio Alija Izetbegović. Nije to više srednjovekovni kralj, nego novi, moderni muslimanski komandant, šehit koji muslimanske vojnike poziva u boj, na žrtvu.
Ova muslimanska priča o kralju Stefanu Tvrtku I samo je jedna epizoda iz novog tumačenja srpske istorije koju je, na suđenjima Srbima, zacrtao Haški tribunal.
Mišljenja brojnih evropskih eksperata, uz podršku nekih stranih ambasada zapadnih zemalja u Sarajevu i Beogradu, sada se primenjuju u praksi. Tako je, po meri zapadnih istoriografa, uspostavljen novi presedan: pisci srpske istorije ne treba da koriste metodologiju kojom se koriste pisci nemačke, francuske, italijanske, ili, recimo, engleske nacionalne istorije, ne treba da se služe naučnim činjenicama kako je to činjeno do sada: u srpskoj istoriji dogodilo se ono što napišu novi istoričari, po zahtevima svojih političkih nalogodavaca.
Tako je i nova nacija, Bošnjaci, nastala posle poslednjih versko-građanskih ratova, dobila priliku da konstruiše nacionalnu istoriju. Novim muslimanskim istoričarima, po receptima Haškog tribunala, dato je zeleno svetlo da mogu da menjaju, prepravljaju, doteruju srednjovekovnu bosansku prošlost, da je prilagođavaju dnevnopolitičkim potrebama, a da pri tome ne štede ni kralja Stefana Tvrtka I.

Služeći se praksom Haškog tribunala, neki muslimanski istoriografi poslednjih decenija, „jašući“ na bogumilskoj priči, napravili su od kralja Stefana Tvrtka I bogumila. Bogumilstvo je, prema njima, pojednostavljeno rečeno, vera koja je po svom učenju bila bliža islamu nego hrišćanstvu, pa je, prema tome, kralj Stefan Tvrtko I bio više musliman nego hrišćanin, po čemu bi se, u neku ruku, moglo prihvatiti da je on bio nekakav rodonačelnik bosanskohercegovačkih muslimana, Bošnjaka, začetnik bosanske muslimanske državnosti, koju je u poslednjem versko-građanskom ratu otelotvorio Alija Izetbegović.

Pri tome se muslimanski istoričari ne osvrću na dobro poznate činjenice da je vojska čiji je, da se izrazimo današnjim rečnikom, vrhovni komandant bio kralj Stefan Tvrtko I, žestoko ratovala protiv muslimana, Turaka. Njegov vojvoda Vlatko Vuković je avgusta 1388. godine kod Bileće do nogu potukao jedan snažan odred turske vojske, predvođen vojskovođom Lalom-Šahinom. Ova pobeda preporučila je vojvodu Vlatka Vukovića (u narodnoj pesmi poznatog kao Vladeta vojvoda) dok je kralj Tvrtko bio zauzet osvajanjem dalmatinskih gradova, da bude postavljen za glavnokomandujućeg bosanskog odreda koji je na Vidovdan 1389. godine učestvovao u Kosovskoj bici sa knezom Lazarom. Jer je tada kralj Tvrtko, kao potomak Nemanjića, branio „zemlje roditelja i praroditelja svojih“. Vlatko Vuković je u Kosovskoj bici komandovao levim srpskim krilom, prenosi Pečat.


BONUS VIDEO: Surova životna ispovest devojke sa albinizmom i priča o ljudima koji “nisu po standardima”